tail
/tˈeɪl/
nafnorð
- hali, rófa, tagl, stertur, stél, sporður
- bakhlið (fráhverfan) á peningi
- frakkalaf
- kaðalendi
- to lie head and tail liggja andfætis
sagnorð
- setja hala á
- grípa um halann (sporðinn)
- vera aftastur í (skrúðgöngu tail a procession)
- festa aftan í e-ð (to)
- dragast aftur úr
- ganga í halarófu
- falla út í (into)
- tail off smáhverfa
- leggja á flótta
- hypja sig í burtu