tail

n. hali, rófa, tagl, stertur, stél, sporður; bakhlið (fráhverfan) á peningi; frakkalaf; kaðalendi; to lie head and tail liggja andfætis; s. setja hala á; grípa um halann (sporðinn); vera aftastur í (skrúðgöngu tail a procession); festa aftan í e-ð (to); dragast aftur úr; ganga í halarófu; falla út í (into); tail off smáhverfa; leggja á flótta; hypja sig í burtu

n. takmörkun; heir in tail með takmörkuðum erfðarétti