head
/hˈɛd/
nafnorð
- höfuð
- gáfur, skilningur
- frumkvöðull
- yfirmaður
- oddviti, forstöðumaður
- framhluti
- efri hluti (head of a table)
- höfðalag (head of a bed)
- fylkingarbroddur
- uppspretta, upptök (head of a river)
- fjarðarbotn (head of a bay)
- dalboln (head of a valley)
- tunnubotn (head of a cask)
- kafli, flokkur
- efni, grein
- fyrirsögn (heading)
- framstafn
- drekahöfuð, skipstrjóna (figurehead)
- taller by a head höfði hærri
- by (down by) the head framhlaðinn
- hýr, kenndur
- per head, a head á mann
- by head eftir höfðatölu
- from head to foot frá hvirfli til ilja
- over head and ears (in the water) á kafi
- I can't make head or tail of it ég get ekkert botnað í því
- to be at the head of vera fyrir, stýra
- be at the head of his class vera efstur í sínum bekk
- to lay heads together bera saman ráð sín
- come to a head komast á hæsta stig
- grafa út (um kýli)
- to make head against standa á móti
- vinna á, verða ágengt á móti e-u
- give a horse the head gefa hesti lausan tauminn
- lie heads and points liggja andfætis
- two heads are better than one betur sjá augu en auga
- keep one's head láta ekki koma fát á sig
- lose one's head verða ruglaður (ráðþrota)